Onverdeelde aandacht
Het mooiste wat je iemand kan geven (ook aan jezelf!)
Tijdens de 8-weekse mindfulness training staan we op meerdere momenten stil bij wat ons leven betekenisvol maakt. Naast het bewust beleven van de natuur en het besef van een fijn huis en werk, wordt meestal genoemd het tijd doorbrengen met andere mensen, met onze geliefden, familie en vrienden. Een wandeling met de hond en je dochter. Een terrasje pakken met je man/vrouw. Een fijne avond met oude studievrienden. Een moment waarop je puberzoon zijn hart lucht en jij naar hem luistert. Kortom: Een gevoel van verbondenheid, dat je op dat moment bewust beleeft.
Vaak gaat het ook samen met het besef, hoe weinig we hier echt tijd voor vrijmaken in ons dagelijks leven. Zijn we vooral gehaast en bezig met to-do lijstjes, voelen we ons te moe om actie te ondernemen of laten we ons afleiden door de TV of mobiel. En als het ons eindelijk gelukt is om samen met iemand tijd door te brengen, blijkt het nog best lastig te zijn de ander je onverdeelde aandacht te geven. Allerlei interne en externe prikkels (geluiden, gedachten, gevoelens, intern commentaar op wat de ander zegt, mobiel) leiden de aandacht af en kunnen ervoor zorgen dat je met je aandacht echt even ergens anders bent. OK, je kan natuurlijk besluiten het geluid van je mobiel uit te zetten en 'm uit het zicht te leggen, maar hoe zit het met die andere afleiders?
Het gaat om de intentie, het resultaat heb je niet in de hand
Het begint met een besluit, met de intentie ‘Jou geef ik nu mijn onverdeelde aandacht’. Dat wil niet zeggen dat dat ook steeds lukt, bijvoorbeeld door drukke gedachten en onrust in je lijf. Maar als het echt je intentie is, dan kan je telkens wanneer je het beseft, het lichtjes aanstippen en besluiten je aandacht weer terug te brengen naar die ene persoon die je op dat moment je onverdeelde aandacht wil geven. Telkens weer...Deelnemers aan de 8 weekse mindfulness training noemen dit ook vaak als een van de meest waardevolle resultaten van de training; dat ze veel beter met onverdeelde aandacht en met een meer open mindset tijd kunnen doorbrengen met iemand anders.
Beter kunnen luisteren, beter bij de ander kunnen zijn zonder steeds wat te moeten met wat de ander vertelt, zonder steeds te hoeven reageren, adviezen te geven...
Dat dat niet makkelijk is, weet ik uit eigen ervaring. Vooral als een geliefd iemand in een lastige periode zit en je geneigd bent je verantwoordelijk te voelen en adviezen te geven. Vaak een uiting van je eigen machteloosheid.
Hoe waardevol luisteren met onverdeelde aandacht en met een begripvolle, compassievolle houding kan zijn, wordt pakkend beschreven in een gedicht van Marinus van den Berg:
Luisteren is al voldoende – Marinus van den Berg
Je denkt misschien dat je wat moet zeggen
Je denkt misschien dat je me moet opvrolijken
Je wilt me misschien weer zien lachen en genieten
Je denkt misschien dat je moet troosten en adviseren
Wat ik vraag is dit:
wil je nog eens
en nog eens
luisteren naar mijn verhaal
naar wat ik voel en denk
je hoeft alleen maar stil te zijn
mij aan te kijken
mij tijd te geven
je hoeft mijn verdriet zelfs niet te begrijpen
maar als het kan
slechts te aanvaarden
zoals het voor mij voelt
je luisterend aanwezig zijn
zal mijn dag anders maken.
“Een diepgaande
daad van liefde,
is gaan zitten en
rustig even samenzijn
met jezelf.”
~ Jon Kabat-Zinn
Onverdeelde aandacht voor jezelf
Je kan ook jezelf onverdeelde aandacht geven. Dat doe je al op het moment dat je besluit te mediteren. Op dat moment besluit je om jezelf onverdeelde aandacht te geven. Ben je dan ook bewust van de houding waarmee je jezelf dan aandacht geeft. Is dat met een milde begripvolle houding of met een houding van dat je anders zou moeten zijn, of dingen anders zou moeten ervaren? Dus net als in contact met andere mensen, kijk of je ook in contact met jezelf de begripvolle, zorgzame luisterende vriend kan zijn.
Ik wens je voor 2020 een mooi en gezond jaar met vele momenten van onverdeelde aandacht voor de mensen in jouw leven én jezelf.